Αποχαιρετούμε σήμερα τον Φώτη Βαρέλη, έναν φλογερό πατριώτη κι έναν σεβάσμιο δάσκαλο, ιδιότητες που η κοινωνία μας του απέδωσε – δεν τις επιζήτησε, δεν τις διεκδίκησε.

Κήρυκας της ανθρωπιάς, της τιμιότητας και της αφοσίωσης σε υψηλά ιδανικά, αφιέρωσε τη ζωή του στη διδασκαλία, χωρίς να επιδιώκει ρόλο κατηχητή και πνευματικού ταγού. Αυτήν την τιμή του την επιφύλαξαν οι συμπατριώτες του.

Θα επικαλούμαστε το όνομά του, τη διαδρομή και το έργο του, θα ανατρέχουμε στο ζωηρό του λόγο και το γραπτό του κείμενο για να δανειστούμε κάτι από τη σοφία και το αδάμαστο πνεύμα του, θα μας λείπει πάντα η γλυκύτητα και η σεμνότητα του ανθρώπου.

Η μνήμη του θα είναι αιώνια. Ούτε αυτό απαίτησε - ίσως να θεωρούσε ότι δεν το δικαιούται. Η κοινωνία της Ρόδου θα φροντίσει και γι’ αυτό, όπως πρέπει και αξίζει σε έναν σπουδαίο και σημαντικό συμπατριώτη μας.